Dag 19 Drakensbergen

Zondag 18 augustus 2013

René was voor dag en dauw opgestaan om de zonsopgang te fotograferen met bijzonder mooie foto's als resultaat.
En inderdaad 's morgens omstreeks 9:30u trok een hele grote groep van wel 50 Beerbavianen vanuit de berg, door "onze voortuin" naar beneden. Één grote lelijkerd vooruit om de omgeving te verkennen. Daar achteraan de grote groep in alle maten mét baby's op en onder de moeders en vervolgens weer één grote hekkensluiter. Oké, Els had niets teveel gezegd.

Paardrijden in deze schitterende omgeving! Dat bleek één van de mogelijkheden vandaag... 
René, Margo en Jente gingen sowieso. Puck kon ponyrijden en Els en Nini moesten onderling uitmaken wie van de twee mee zou gaan en wie er dan bij Puck zou blijven. 
De keus viel op Nini. Die had nl maar één keer eerder op een paard gezeten, alhoewel beter gezegd eronder gehangen! En daar lag natuurlijk dé uitdaging.

Het werd, na een aarzelend begin van Nini, een héle gave tocht in een schitterende achtergrond, met een Afrikaanse "reisleider" voorop en Nini als loneley rider op een afstand van ongeveer 50 meter daar achteraan. Deze achterstand werd al bij aanvang van de rit opgelopen en nooit  meer ingelopen, aangezien ze haar paard niet durfde aan te sporen.
Op de foto's die Margo van de achterhoede heeft gemaakt bleek dat Nini vooral van de omgeving genoot en het drukker had met haar I-Phone dan met het beteugelen van haar paard. Van enige band tussen beiden bleek totaal geen sprake. 
Het tegendeel gold voor Jente. Die heeft vooral van het paardrijden genoten! Ze besteeg zonder blikken of blozen haar paard en heeft de hele route als een volleerd paardrijdster keurig netjes in het gareel voor René en Margo gereden. 

Bijgekomen van de ochtend hebben we in de middag het Rock Art Center, een klein soort museum behorende bij Didima kamp, bezocht. Daar werd de geschiedenis van de Drakensbergen, de rol van de Eland-antilope en de betekenis van de rotswandbeschilderingen cq -tekeningen duidelijk gemaakt. Zo hebben  we deze reis op meerdere momenten ook nog als educatieve bezigheid weten te benutten.

Ter afsluiting hebben we de laatste avond de puur "Afrikaanse Weber-braai" aangestoken. Tijdens de voorbereidingen daarvan kregen we onze laatste traktatie: de kennelijk dagelijkse terugtocht van de Beerbavianen naar de berg. Al net zo bijzonder en indrukwekkend als veel eerdere ervaringen tijdens deze reis voor The Big Six