Dag 7 van Kapama naar Swaziland

Dinsdag 6 augustus 2013

De dag begonnen met het feliciteren van René, die haar 47e !!!ste verjaardag in Zuid-Afrika mocht vieren.  De avond ervoor was zij al toegezongen door de obers, die haar trakteerden op een ijsje met sterretjes erop.

In de ochtend hadden we natuurlijk onze laatste gamedrive gehad en daarna ging de route verder richting Swaziland.

Na het laatste ontbijt in Kapama, omstreeks 11:45u gepakt en gezakt weer vertrokken uit "Heaven on earth".
Zo zijn we dat zeker gaan ervaren toen we om 16:10 bij de grens, genaamd Josefsdal, van Swaziland aankwamen en we voor een afgesloten hekwerk stonden. De bergroute met het uitzicht was geweldig, maar had dus nét 10 minuten te lang geduurd. 
Ruim 40 km terug over dezelfde heftige berg. Het gas erop gezet door Nini in een poging nog voor het donker een andere grensovergang te kunnen passeren. Terug in Barberton zag iedereen groen en geel. Vijf van de bochten en één van frustratie dat de anderen het risico niet meer wilden nemen om in het donker verder te moeten rijden naar onze volgende bestemming Phophonyane Falls. 

Contact opgenomen met de reisorganisatie en die raadde verder rijden ook af. Toen was het dus 6 tegen 1 en heeft Nini zich ook maar neergelegd bij een tussenstop in Barberton. 

Op zoek naar een onderkomen aangekomen bij een oud landhuis, met een Nederlands sprekende eigenaresse, werden we gewezen op de mogelijkheid een huisje te huren op "caravan park", een stukje verderop, waar we uiteindelijk voor 700 rand, omgerekend ongeveer €10,00 pp, met z'n zessen terecht konden. Zo kwamen we van een locatie mét 5 sterren terecht in een locatie vóór 6 sterren. Jente en Puck riepen al: "Bedankt Harrie", verwijzend naar de reclame van Sunweb. 
Alles was oud en de stapelbedden erg hard. Omdat René jarig was, mocht zij samen met Margo in het luxueuze 2-persoonsbed slapen, Margo kreeg letterlijk een veer in d'r reet en dat was géén compliment, maar het effect van een matras met springveren.
Niet ingesteld op deze wending in het verhaal hebben we ons tegoed gedaan aan de restjes uit onze box met eten en drinken. Niet veel soeps, maar er werd alsnog een heerlijke avocadodip in de keuken gecreëerd. Als je niks meer te eten lijkt te hebben, dan is er altijd Nini nog!

En last but not least hebben we natuurlijk nog even de tijd genomen om voor René te zingen en haar kadootjes te geven. 
Voor de oplettende volger van ons reisblog: Wij zijn vandaag samen 210 jaar geworden!!! Hieperdepiep hoera voor The Big Six.